Autosport Internationaal Toerwagens • Autosport INT Diversen

Kay van Berlo kent droomdebuut op circuit van Le Mans: overwinning tijdens Road To Le Mans!

Uitgegeven door Bas Kaligis • 21 juni 2018 04:16

LE MANS - Dat noem je nog eens debuteren op één van de meest beroemde circuits ter wereld: Kay van Berlo won zijn eerste race ooit op Circuit de la Sarthe tijdens de Road To Le Mans. In het voorprogramma van de 24 uur van Le Mans bewees de zeventienjarige autocoureur uit Veghel zo andermaal zijn klasse.

Schitterende zege Kay van Berlo

“Dit was wel een geweldige manier om de eerste meters op Le Mans te maken”, zei een blije Kay na afloop. “Op het moment dat je hebt gewonnen, sta je er nooit echt bij stil. Het besef komt pas de dag erna. Maar op zo’n circuit winnen, de eerste race die ik er ooit heb gereden, dat is super. Dit ga ik voorlopig niet vergeten.”

Kay was naar het Franse circuit afgereisd met goede hoop op een mooi resultaat, maar wist dat de vele Norma’s die meededen, normaal gesproken behoorlijk wat sneller zijn op het rechte stuk dan zijn Ligier JSP3 GT3. “Het was dan ook even afwachten. Bovendien had ik in Mikkel Jensen een nieuwe teamgenoot (normaal gesproken rijdt Kay in de European Le Mans Series met Girogio Mondini, red.), het was voor mij een nieuw circuit, en ik had maar een beperkt aantal testsessies. Als het dan zo gaat, is dat super.”

De rijder van Eurointernational was vooral heel erg te spreken over het circuit zelf, dat met zijn enorme lengte van 13 kilometer anders is dan alle andere. “Ik had een ander beeld van het circuit. Je beeldt je in hoe het circuit gaat zijn op basis van simulator. In het echt was het rijder er moeilijker, leuker. Vooral tijdens de eerste rondes. Het was heel uitdagend.”

Ondanks de beperkte trainingstijd en de lengte van de baan had Kay na de eerste training een gevoel voor de baan ontwikkeld. “De dag erna maak je dan echt megastappen. Dan weet je wat je te wachten staat. In de outlap van die training draaide ik al veel betere sectoren dan tijdens de dag ervoor. Ook de snelheid op het rechte stuk was goed. Toen dacht ik: we zijn competitief. Het gevoel was goed.”

Toen zijn teamgenoot de auto voor de eerste race op poleposition zette, was de uitgangspositie voor een fraai resultaat dan ook ideaal. Kay: “Mikel, die de eerste stint voor zijn rekening nam, had in het eerste halfuur veel druk van nummer twee. Na een halfuur heb ik het stuur overgenomen en toen ik de pit uitreed, had ik een voorsprong van vijftien seconden.”

De nummer twee was een ronde eerder de pit in gegaan dan zij en toen Kay voor zijn stint de pits verliet, kwam de nummer twee net in de slow zone terecht (een sector van de baan waar slechts tachtig kilometer per uur mag worden gereden vanwege een ongeval bijvoorbeeld). “Dat was ons geluk. Daarna heb ik constante tijden proberen te rijden en was het een kwestie van geen fouten maken. Ik bracht de auto naar de finish en we hadden de overwinning te pakken.”

Voor de tweede race van het weekeinde in Frankrijk had Kay de derde tijd gereden tijdens de tweede kwalificatie. “Ik had net twee paarse sectoren gereden toen de rode vlag werd gezwaaid en ik direct terug moest naar tachtig kilometer per uur. Anders had ik misschien wel pole gepakt.”

Tijdens de tweede race leek het echter al heel snel einde verhaal voor Kay en zijn team Eurointernational. Jensen, die opnieuw de start voor zijn rekening had genomen, kwam in de eerste meters in aanraking met een andere auto en viel met schade stil in het grind. “We hadden het geluk dat de safety car kort daarna naar buiten kwam omdat verder in de ronde nog een ongeluk was gebeurd. We werden terug op de baan getakeld en Mikkel sloot als nummer 46 aan achter de safety car. Ik was allang blij dat we verder konden en dat ik een stint kon gaan doen.”

Road to Le Mans

Dat viel dus mee. Nadat Jensen in twee of drie ronden zo’n tien auto’s had ingehaald maakte Kay tijdens zijn stind nog eens vijftien plaatsen goed. “Ik ben de pit uitgegaan op plaats 21. Toen begon echt een feestje. Ik ben uiteindelijk als zesde gefinisht. Hiermee mogen we tevreden zijn: van plaats 46 naar 6 in 50 minuten.”

Terugblikkend, resteerde hem een tevreden en trots gevoel. “Ik ben superblij met de overwinning in race één. Het was jammer van de tweede race natuurlijk, maar terugdraaien kan niet. Vooruitkijken kan wel. Ik heb veel geleerd met het rijden in verkeer en het inhalen. Ik heb genoten van elke meter die ik heb gemaakt!”

Kay van Berlo wordt in zijn raceactiviteiten ondersteund door District 54 en Van Berlo Bedrijfsvloeren.

 

MEER NIEUWS...

Babe-box

Xtra

COLUMNS