RaceXpress-reporter vergelijkt WTCC met BRL: "Ik hou niet van achtbanen!"

Donderdag 6 augustus vond op het Belgische circuit van Zolder een testsessie van het World Touring Car Championship plaats. De fabrikanten Chevrolet, BMW, Seat en Lada waren allen aanwezig om zich voor te bereiden op de aanstaande races, en op de wedstrijd die in 2010 op Zolder verreden wordt. Naast de WTCC-teams was ook het Fanzonely Jong Talent Team aanwezig, uitkomend in de BRL Light. RaceXpress-verslaggever Casper Bekking kreeg de unieke mogelijkheid om zowel in de Chrevolet Cruze als de BRL Light naast de coureur plaats te nemen en beide bolides te vergelijken tijdens enkele hotlaps op het Belgische voormalige F1-circuit.

"In alle vroegte begon de dag van de waarheid. Met de eerste trein van de dag begon de rit naar Boxmeer, waar de eerste taxirit van de dag op het programma stond. Met Fanzonely-teammanager Willem en PR-man Stefan reed ik mee naar het circuit in Zolder, ruim een uur verderop. Naar alle waarschijnlijkheid reed Willem een nieuw ronderecord naar het circuit, want hij wist het gaspedaal goed te vinden. Daardoor waren we ook lekker op tijd aanwezig op Zolder, waar de eerste voorbereidingen op de testdag al in volle gang waren.

Vanaf tien uur begonnen de taxiritten in de Chevrolet Cruze, met Benoit Perret achter het stuur. Na even acclimatiseren met balaclava en helm op dacht ik dat het omstreeks elf uur mijn beurt was. De remmen waren echter te heet geworden, en Perret moest daardoor enkele rondjes rijden om een en ander af te koelen. Vervolgens was het bij binnenkomst mijn beurt. Inmiddels liep het zweet al flink van mijn voorhoofd, of dit kwam door de temperatuur van een graad of dertig of van de spanning blijft in dit geval in het midden.


De topsnelheid van de Cruze ligt op zo'n 260 km/h, al werd dit tijdens de taxirit niet gehaald. Toch was de snelheid indrukwekkend, en werd de 200 km/h al snel gepasseerd. Duidelijk was wel dat Perret bij lange na niet het maximale uit de bolide haalde, zeker gezien het vroege remmen en het mijden van de curbstones. Toch was de bochtensnelheid en de grip goed te merken, want tijdens het uitaccelereren werd je stevig in je stoel gedrukt. De 270 pk werden mijns inziens niet ten volste benut, maar al met al maakte het ritje toch een behoorlijke indruk. De precieze rondetijd werd niet gegeven, maar het kwam er op neer dat het tamelijk hard ging!


Na de lunchpauze begon het tweede deel van het programma, de taxirit met de doorontwikkelde BRL Light. Nadat eerst de vader van coureur Chris Maliepaard werd onderworpen aan een rondje was het mijn beurt in de 240 pk sterke BRL Light. Doordat deze auto dichter bij de grond ligt is het snelheidsidee bij voorbaat al groter, en het verschil in gewicht ten opzichte van de Cruze is ook duidelijk in het BRL-voordeel: 850 kilo ten opzichte van Chevrolet's 1.170. Direct bij het uitrijden van de pitstraat was al te merken dat Maliepaard geen zin had zich in te houden, aangezien een strookje gras en de eerste curbstones al direct meegepikt werden.


Van een rustig opwarmrondje was eveneens geen sprake, net zo min als van ruim op tijd remmen. Het was me al gauw duidelijk: Chris wilde me een echt rondje laten meemaken. Bij de eerste doorkomst over start-finish werd het gas volledig ingedrukt en de eerste bocht goed aangevallen. Na de eerste bochtencombinatie dacht ik even bij te kunnen komen van de eerste ervaringen aangezien er een kort recht stuk was, maar dat idee was gauw over bij het aanremmen van de chicane. De curbs werden zo veel mogelijk meegepakt en ik werd dan ook flink heen en weer geschud. En ik houd helemaal niet van achtbanen!

Na een indrukwekkende run op de limiet kreeg ik bij terugkomst in de pitstraat een stevige handdruk van Chris: je hebt het overleefd. De twinkeling schitterde uit zijn ogen, dit zijn de leuke dingen. Ikzelf moest even bijkomen na de heftige rit. Dat bleek ook wel uit de tijden, inclusief mijn aanwezigheid was het verschil met de poletijd van enkele weken geleden slechts 2,5 seconden. Eenmaal bijgekomen verklaarde Chris Maliepaard dan ook een maximale ronde te hebben gereden.

Al met al was het lastig een uiteindelijke conclusie te trekken, aangezien het verschil in tempo en inzet tussen de twee rijders duidelijk was. In de BRL Light kreeg ik echt het gevoel van een coureur, ondanks het feit dat ik niet eens zelf achter het stuur zat.

De Chevrolet Cruze is evenees een zeer krachtige raceauto, met een overduidelijk goede wegligging en eenvoudige besturing. De overeenkomsten met de straatversie zijn duidelijk te herkennen, wat voor Chevrolet ook uitermate belangrijk is. Bovendien heeft het merk al jarenlang ervaring en kent het vele successen in het zeer sterke WTCC. De professionaliteit spat er vanaf, kortom: een brute wagen.
De BRL Light daarentegen is een raceauto pur sang, met een lage ligging en weinig franje. Absoluut was het in beide bolides een ervaring om nooit te vergeten!

Foto's met dank aan: Gregory Eyckmans en Stefan van den Boom